Загадкі
1. У лесе ён жыве,
калючкі мае.
Змяні “в” на “н” –
Ён заблішыць і вострым
рэжучым прадметам стане. (еж- нож)
2. Ноччу ў небе яна зіхаціць.
“З” на “Н” змяні ў пачатку –
Ператворыцца яна
Ў звярыную хатку. (зорка - норка)
3. Белы, а не цукар,
Без ног, а ідзе. (снег)
4. На дрэве вісіць, а не лісток,
Чырвоны, ды не ягада,
Круглы, а не мячык. (яблык)
Языкаломкі
- Сом з вусамі ў сетках у Сані.
- Я ў двор вяла вала.
- Дарабіў дзядуля дуду і дудзе, дудзе.
- Вужа ўкусіла вужыха, вужу з вужыхай не ўжыцца.
- Занадта многа ножак у сараканожак.
Калыханкі
1. Люлі-люлі, люлі – люлі
Прыляцелі дзве зязюлі.
Селі на варотах,
Сталі на варотах,
Сталі кукаваць –
Трэба есці даць.
Пасыпем ім грэчкі,
Каб няслі яечкі.
Яны грэчкі не ядуць,
І яечак не нясуць.
Сталі зязулі кукаваць –
А што ім есці можна даць?
Пасыпем гароху,
Хай ядуць патроху.
Вершы
1. Ваду на грады ад Ракіты
Носіць хлопчык працавіты.
Не засохнуць агуркі,
Бульба, перац, буракі.
2. Слоў у Мілы было мала.
Верш яна не напісала.
Чыстагаворкі
1. Ры-ры,ры, ры-ры-ры
Усюды бегаюць бабры.
2. Чы-чы-чы, чы-чы-чы
Дзеці цягнуць кірпічы.
3. Ка-ка-ка, ка-ка-ка
Ляжыць на стуле талака.
Казка
Цукровая вавёрачка
Жыла-была на свеце вавёрачка. Яна вельмі любіла есці цукар. Гэта любоў у яе з’явілася пасля сустрэчы з Міхасём і яго сябрамі. Пачалося гэта з таго, як хлопчыкі прыйшлі ў парк. Як толькі хлопчыкі заўважылі на галінцы дрэва вавёрачку, ім адразу ж захацелася яе пачаставаць. Кожны пачаў рыскацца па сваіх кішэнях, шукаць нешта смачнае, каб паласаваць вавёрачку. Ні ў каго нічога смачнага не было, акрамя Міхася: у яго быў кавалачак цукру.
Сачыненне-апісанне
Бярозка
Бяроза прыгожая такая! Стаіць яна за акном і свеціцца сваёй прыгажосцю. Яна такая высокая, што нельга дакрануцца да яе верхавіны. А стройная, нібы стаіць перада мною дзяўчынка-прыгажуня. Крона ў яе пышная, кучаравая. А лісткі нагадваюць маленькія кропелькі пасля дажджу, якія зіхацяць на сонейку, радуючы нас.
Сачыненне-апавяданне
Першы дзень у школе!
Вось і надышоў гэты доўгачаканы для мяне дзень. Я прачнулася вельмі рана, паснедала разам з бацькамі, сястрой і братам. Матуля ўжо звечару падрыхтавала нам з сястрой сукеначкі, яны былі вельмі прыгожыя. Матуля дала нам кветачкі і мы ўсе разам паехалі ў школу.
Даехалі мы вельмі хутка. Потым тата, мама і брацік засталіся з астатнімі дарослымі ў зале, а мы пайшлі знаеміцца са сваей настаўніцай. Яе звалі Вольга Мікалаеўна.
Сачыненне-разважанне
У школе трэба добра вучыцца!
Школа – гэта наш яшчэ адзін дом пасля бацькоўскага. У школе ёсць настаўніца – наша яшчэ адна матуля, якая нас выхоўвае, вучыць. “У школе трэбы добра вучыцца!” – гаварыла настаўніца вельмі часта.
Па-першае, таму, што школа вучыць нас, як жыць.
Па-другое, у школе трэба добра вучыцца, каб ганарыліся намі нашы бацькі.
Пісьмо
Дарагая Ганначка, я шчаслівая таму што ты мая сяброўка. Мы ўжо не бачыліся цэлых два гады. Гледзячы на фотаздымкі, якія ты мне высылала, я магу сказаць, што цябе не пазнаць – ты яшчэ больш пахарашэла. Успамінаю школу, у якой мы с табой разам вучыліся, клас, дзе мы сядзелі за адной партай. Памятаешь, якія ў цябе былі доўгія прамыя валасы, а зараз таксама ты красавіца з рыжымі кучаравымі валасамі.
Нататка ў газету
Сябар – гэта не проста слова
У міры кожны чалавек не адзінокі, яго акружаць другія людзі: бацькі, якія аб ім клапоцяцца, сваякі, браты і сёстры. А яшчэ ў чалавека ёсць сябры. Як жа выдатна, калі яны сапраўдныя!
Каго ж можна назваць сапраўдным сябрам?
У меня ёсць такі чалавек і я хачу вам пра яго паведаміць. Завуць майго сябра Дзяніс. Для мяне ён шмат у чым прыклад. Дзяніс рос у сям’і без бацькі. Таму, напэўна, ён так рана адчуў, што павінен быць па-мужчынску моцным. І хоць ён займаецца спортам (ходзіць у секцыю па дзюдо) і мае свае першыя ўзнагароды, не гэта надае яму мужнасці. Па-майму, мужнасць праяўляецца ва ўменні трымаць сваё слова, у тым, што ён не баіцца адказнасці, у асцярожным, паважлівым стаўленні да жанчын. Я захапляюця яго самастойнасцю. Ён заўседы сабраны. Умее якасна размяркоўваць свой час. Ён заўсёды кажа, што мужчына павінен менш казаць, а больш рабіць і трымаць сваё слова. Кожны раз калі мне патрэбна дапамога – ён пакідае ўсе свае справы і знаходзіцца каля мяне.
Крылатыя словы
- Ваўкоў баяцца – у лес не бегаць
- Ведаць на зубок (вывучыць)
- Часаць языком (размаўляць)
Сачыненне “Я самая лепшая”
Мяне завуць Алеся, мне 8 гадоў. Жыву я ў вёсцы. Я лічу сябе самай лепшай сярод усіх сваіх знаемых. Расстлумачу чаму ў мяне існуюца такія думкі. Па-першае, я з першых дзён вучобы старанная, акуратная, працавітая, а гледзячы на маіх аднакласнікаў, такого пра іх сказаць не магу.
Па-другое, я той чалавек, які заўсёды прыйдзе на дапамогу. Калі мой сябар, нават проста знаемы, папросіць дапамогі, я пакіну шсе свае справы, і дапамагу чалавеку.
Інтэрв’ю
Рэспандэнт: Марыя.
Узрост: 40 гадоў.
Мэта інтэрв'ю: выявіць прычыну сарамлівасці дачкі Арыны, боязі адказваць на ўроках.
П. – псіхолаг, М. – Марыя.
Ход інтэрв'ю
П: Добры Дзень! Праходзьце, калі ласка, сядайце дзе вам зручней.
М.: Добры Дзень…
П.: Як вы хочаце каб я да вас звярталася?
М.: Марыя
П.: Мяне можаце зваць ___________. Што вас прывяло да мяне?
М.: У мяне вельмі сарамлівая дачка, па гэтай прычыне яна не паспявае ў школе. Я хвалююся.
П.: Вас хвалюе толькі непаспяховасць дачкі?
М.: Не. Я перажываю пра тое што яна часта бывае адна і не можа раскрыць свае здольнасці з-за сваёй сарамлівасці.
П.: Колькі гадоў вашай дачке? У якім яна класе?
М.: Арыне 9 гадоў. Яна ў 3 класе.
