ПЕРАКЛАД ТЭКСТУ
ГРАМАТЫЧНЫ АНАЛІЗ ТЭКСТУ
ЛЕКСІЧНЫ АНАЛІЗ ТЭКСТУ
ФАНЕТЫЧНЫ АНАЛІЗ ТЭКСТУ
ПЕРАКЛАД ТЭКСТУ
У гэтай кнізе ўсе лекі для душы і цела ў поўнай меры знойдзеце. Тут і навучанне філасофіі добрапрыстойнае: як належыць Бога любіць дзеля самога сябе і бліжняга свайго дзеля Бога. Тут – усякай грамадзе і гораду кіраванне: як з вераю, дабрынёю і згодаю з’яднаўшыся, супольнае дабро памнажаць. Тут і ўсё патрэбнае для навучання сямі свабодным навукам.
ГРАМАТЫЧНЫ АНАЛІЗ ТЭКСТУ
Гэты ўрывак з’яўляецца прадмовай Скарыны да Бібліі. Тут мы можам назіраць тлумачэнне асобных біблейскіх падзей і паказ іх, наколькі тая ці іншая важная для душэўнага ці цялеснага жыцця хрысціяніна.
Яна вельмі дакладна адлюстроўвае думкі і скіраванасць самога Скарыны, яго спадзяванні і памкненні, яго светапогляд, яго маральнае і духоўнае аблічча, яго палымянае жаданне дапамагчы свайму народу ў цяжкі час, у якім ён жыў.
ЛЕКСІЧНЫ АНАЛІЗ ТЭКСТУ
Ключавыя словы: навучанне, вучыць, Біблія, Псалтыр, граматыка.
Апорныя сказы: “тут і навучанне філасофіі добрапрыстойнае”, “гэта –тры навукі славесныя”.
Лексічны паўтор: навучанне, чытай, знойдзеш
Аднакаранёвыя словы: добрапрыстойнае – дабро, чытаць – чытай, вучыць – навучыцца.
ФАНЕТЫЧНЫ АНАЛІЗ ТЭКСТУ
Суадносіны галосных і зычных гукаў у тэксце знаходзіцца ў межах фанетычнай нормы мілагучнасці беларускай мовы. Тэкст арганізаваны фанетычна ў адпаведнасці з законамі мовыю. Маецца ў тэксце выражаны фанетычны ўзровень, які дапамагае выражэнню тэкту.
Фанетычныя асаблівасці: накіраваныя на стварэнне экспрэсіі(амфатычны націск, алітэрацыя) – тэкст пабудаваны такім чынам, што ў ім многа галосных і звонкіх гукаў, для стварэння гукавога вобраза; накіраваныя на стварэнне маўленчай характарыстыкі – назіранне не супадзення націску з арфаэпічнымі нормамі літаратурнай мовы, акцэнталагічныя адхіленні. Гэтыя змены не з’яўляюцца эмацыянальнымі, так як адпавядаюць часу напісання твора.
У^г`этай кн`ізе ўс`е л`екі дл`я душ`ы і^цела ў^п`оўнай м`еры зн`ойдзеце//. Т`ут і^навуч`анне філас`офіі добрапрыст`ойнае/: `як^нал`ежыць Б`ога люб`іць дз`еля сам`ога сяб`е і^бл`іжняга свайг`о дз`еля Б`ога//. Т`ут – ус`якай грамадз`е і^г`ораду кірав`анне/: `як^з^в`ераю/, дабрын`ёю і^зг`одаю з’ядна`ўшыся/, суп`ольнае дабр`о памнаж`аць//.
