Моладзь у барацьбе за мір

Моладзь - гэта асаблівая сацыяльна-ўзроставая група, якая адрозніваецца ўзроставымі рамкамі і сваім статусам у грамадстве: пераход ад дзяцінства і юнацкасці да сацыяльнай адказнасці. Узроставыя рамкі, якія дазваляюць адносіць людзей да моладзі, адрозніваюцца ў залежнасці ад канкрэтнай краіны. Як правіла, найнізкая ўзроставая мяжа моладзі - 14-16 гадоў, вышэйшая - 28-35 гадоў. Моладзь у значнай частцы валодае тым узроўнем мабільнасці, інтэлектуальнай актыўнасці і здароўі, які выгадна адрознівае яе ад іншых груп насельніцтва. 

Грамадства, якое ўкладвае грошы ў моладзь (у яе навучанне, выхаванне, побыт, культуру, здароўе і да т.п.), інвесціруе свой прагрэс. Размова, такім чынам, ідзе аб тым, каб злучыць мудрасць старэйшых пакаленняў, якія назапасілі як станоўчы, так і адмоўны вопыт цяперашняга прагрэсу, з энергіяй і мэтанакіраванасцю моладзі, якая цалкам натуральна мае патрэбу ў новых канцэпцыях развіцця, у якія яна зможа паверыць, а значыць, і удзельнічаць у іх рэалізацыі. Абмяжоўвацца наіўна-рамантычным поглядам на моладзь - значыць рабіць памылку, за якую ўжо жорстка плацяць і яшчэ даражэй заплацяць не толькі маладыя пакаленні, але і ўсё грамадства. Пэўнае ўсведамленне гэтай праблемы ўжо адбылося. Міжнародная камісія па гуманітарных пытаннях ААН сярод фактараў перамен, нараўне з новымі дзяржавамі, грамадскімі рухамі, сучаснай тэхналогіяй і да т.п. у якасці рэальнай і значнай сілы перамен вызначае моладзь.[1]

Актыўная частка моладзі ўжо сёння ўдзельнічае ў пераасэнсаванні і пераарыентацыі шляхоў развіцця чалавечай супольнасці ва ўмовах фармавання глабальнага ўзаемазалежнага свету

Межы маладзёжнага ўзросту рухомыя. Яны залежаць ад сацыяльна-эканамічнага развіцця грамадства, дасягнутага ўзроўню дабрабыту і культуры, умоў жыцця людзей. Уздзеянне гэтых фактараў рэальна выяўляецца ў працягласці жыцця людзей, пашырэнні межаў маладзёжнага ўзросту ад 14 да 30 гадоў.

Са старажытнасці фарміраванню грамадства спадарожнічае працэс сацыялізацыі новых пакаленняў. Адна з галоўных праблемаў сацыялізацыі моладзі ў тым, што яна ці прымае каштоўнасці бацькоў, ці цалкам ад іх адмаўляецца. Часцей за адбываецца другое.

Маладыя людзі лічаць, што сацыяльныя каштоўнасці, якімі жылі "бацькі", у любой новай гістарычнай сітуацыі губляюць практычнае значэнне і з прычыны гэтага не ўспадкоўваюцца дзецьмі.[1]

Сёння галоўная задача выжывання беларускага грамадства - вырашэнне праблемы захавання сацыяльнай стабільнасці і перадачы культурнай спадчыны ад аднаго пакалення да другога. Гэты працэс ніколі не быў аўтаматычным. Ён заўсёды меркаваў актыўны ўдзел у ім усіх пакаленьняў.

Неабходна памятаць, што менавіта ў маладым узросце складваецца сістэма каштоўнасных арыентацый, актыўна ідзе працэс самавыхавання, самастварэння асобы і зацвярджэння ў соцыуме.

У сучасным хутка які змяняецца, дынамічна які развіваецца свеце, маладым людзям даводзіцца самастойна вырашаць, што каштоўней - узбагачэнне любымі сродкамі або набыццё высокай кваліфікацыі, якая дапамагае адаптавацца да новых умоў; адмаўленне ранейшых маральных нормаў або гнуткасць, прыстасоўвальнасць да новай рэчаіснасці; бязмежная свабода міжасобасных узаемаадносін або сям'я.

Моладзь - гэта будучы патэнцыял грамадства. Дабрабыт гэтага грамадства і дзяржавы сёння залежыць ад таго, як гэтае грамадства і дзяржава забяспечваюць яго развіццё і ўмовы існавання, яно з'яўляецца правобразам будучыні Расіі.

Заканадаўцу трэба стварыць такую нарматыўна-прававую базу маладзёжнай палітыкі, каб маладое пакаленне адчувала сябе поўнасцю абароненым і клапатлівым. Дзяржава павінна ствараць умовы для культурнага, інтэлектуальнага, эканамічнага, палітычнага і сацыяльнага развіцця моладзі.

Дзяржава павінна ўдзяляць пільную ўвагу праблемам занятасці моладзі. Падтрымка арганізацыі службаў занятасці для маладога пакалення. Стымуляванне малога бізнэсу да прыцягнення маладых спецыялістаў і прапанова квот у дзяржаўных прадпрыемствах для будучых работнікаў. Стварэнне летніх працоўных месцаў для моладзі і маладых студэнтаў. Стварэнне ўмоў для развіцця прадпрыемстваў моладдзю, спрашчэнне арганізацыі і рэгістрацыі такіх прадпрыемстваў, зніжэнне падатковага цяжару і ўстараненне бюракратычных перашкод.