Узбагачэнне слоўнікага запасу навучэнцаў пачатковых класаў на ўроках беларускай мовы як сродак фарміравання маўленчай кампетэнтнасці

1. Аналіз навуковай, педагагічнай і метадычнай літаратуры па тэме даследавання паказвае, што выкарыстанне розных відаў займальнага матэрыялу на ўроках беларускай мовы ў пачатковых класах адыгрывае значную ролю ў развіцці звязнага маўлення вучняў, развіцця іх слоўнікавага запасу. Нягледзячы на тое, што маўленне — індывідуальная з’ява, мы разумеем адзін аднаго, таму што карыстаемся агульнымі адзінкамі, якія ўласцівы ўсім членам моўнага калектыву, і агульнымі правіламі аперыравання гэтымі адзінкамі. Пазнавальна актыўная асоба актыўная ў дзейнасці: навукова-даследчай, сацыяльна-палітычнай, эканамічнай і г. д. Таму важнейшым напрамкам паляпшэння якасці навучання і выхавання застаецца актывізацыя вучэбна-пазнавальнай дзейнасці школьнікаў. Чым больш актыўны школьнік у навучанні, тым больш трывалымі з’яўляюцца яго веды, уменні і навыкі. 

2. Прычынамі недастатковага ўзроўню развіцця маўленчай дзейнасці вучняў пачатковай школы з’яўляюцца адсутнасць у вучняў матываванасці навучання, адсутнасць інтарэсу да вывучэння моўных з’яў, дрэнна падрыхтаваны настаўнікам урок.

3. Развіццё маўлення вучняў — галоўная задача навучання роднай мове ў пачатковых класах. Набываючы веды з любой галіны навукі, вучні знаёмяцца з новымі словамі, тэрмінамі. Гэтыя веды ўзбагачаюць іх мысленне, удасканальваюць маўленне. Аднак асноўныя навыкі карыстання мовай вучні набываюць у сувязі з вывучэннем роднай мовы. Дыялог, жывыя зносіны, трэнінгі, моўная камyнiкацыя з’яўляюцца тым падмуркам, на якім будуць расці i развiвацца школьнікі. Асноўная задача камyнiкатыўнага падыходу ў навучанні — «вучыцца зносiнам размаўляючы». Найлепшай крынiцай папаўнення слоўнiка школьнiкаў, безумоўна, служыць лiтаратyра, класічныя ўзоры, маўленне людзей, настаўнiка ў першую чаргу.