Беларусь у вайне 1812 г. Вопросы

23-24.06.1812 г. пачаўся ўступ войска Напалеона на тэрыторыю Расійскай імперыі. Вайна стала вынікам супярэчнасцяў паміж Расіяй і Францыяй. Баявыя дзеянні праходзілі на тэрыторыі Беларусі. Францыя планавала разгром расійскага войска ў прымежных баях і імкнулася вымусіць Аляксандра I пайсці на перамір'е. На першым этапе расійскія войскі адступалі.  Летам 1812 г. на тэрыторыі Беларусі праходзілі бязлітасныя абарончыя баі (пад Вішнева, Івянцом, Барысавам, Свіслаччу, Ігуменам, Старым Быхавам). Буйныя бітвы адбыліся ў раёне м. Свет і пад Кобрынам. Гераічна выявілі сябе расійскія войскі ў баях пад Магілёвам ля в. Салтанаўка, Дашкаўка і Навасёлкі. 

1-е расійская армiя са штабам у Вільнi (камандзір М. Барклай-дэ-Толі) і 2-я са штабам у Ваўкавыску (камандзір П. Баграціён) аб'ядналіся пад Смаленскам. У Напалеона не атрымалася разбіць іх на тэрыторыі Беларусі. План маланкавага разгрому праваліўся. 26.08.1812 г. адбылася Барадзінская бітва. 2.09.1812 г. французскія войскі занялі Маскву. Але далейшы наступ не адбыўся. Французы былі вымушаны адступаць па раней разрабаванай смаленскай дарозе.  

Беларуская шляхта падтрымала Напалеона, спадзеючыся на адраджэнне самастойнасці Рэчы Паспалітай і ВКЛ. 1.07.1812 г. указам Напалеона была створаны Часовы ўрад ВКЛ, якi займаўся галоўным чынам забеспячэннем французскіх войскаў прадуктамі і фуражом, а таксама прызывам у французскае войска (тэрмін службы 6 гадоў).  У Віцебскай і Магілёўскай губернях былі заснаваны камісіі «польскага кіравання», апарат якіх камплектаваўся шляхтай і падначальваўся французскаму камандаванню. Губерніi былі пераназваны ў дэпартаменты, якімі кіравалі французскія губернатары. Але Напалеон не быў зацікаўлены ў вырашэнні палітычных праблем акупаваных земляў. Яго дзеянні мелі прапагандысцкі характар.