УВОДЗІНЫ
РАЗДЗЕЛ 1 ПАНЯЦЦЕ АРГАНІЗАЦЫІ ВЫВУЧЭННЯ
1.1 Агульная характарыстыка арганізацыі вывучэння
1.2 Асаблівасці арганізацыі вывучэння
РАЗДЗЕЛ 2 АРГАНІЗАЦЫЯ ВЫВУЧЭННЯ БЛОКА «ГІСТОРЫЯ БЕЛАРУСІ Ў ПАДАННЯХ, ІМЁНАХ І ПАДЗЕЯХ»
2.1 Агульная характарыстыка арганізацыі вывучэння блока «Гісторыя Беларусі ў паданнях, імёнах і падзеях»
2.2 Асобныя пытанні арганізацыі вывучэння блока «Гісторыя Беларусі ў паданнях, імёнах і падзеях»
ЗАКЛЮЧЭННЕ
ЛІТАРАТУРА
УВОДЗІНЫ
Навукай і вопытам работы настаўнікаў назапашаны вялікі арсенал метадаў, якія накіраваны на фарміраванне станоўчых матываў навучання, якія стымулююць пазнавальную актыўнасць. Гэта славесныя, наглядныя, практычныя, рэпрадуктыўныя, пошукавыя, індуктыўныя, дэдуктыўныя метады, а таксама метады самастойнай вучэбнай работы і інш. Павышэнне тэарэтычнага ўзроўню выкладання гісторыі звярнула ўвагу навукоўцаў на расработоўку навукова абгрунтаваных прыёмаў і метадаў, сродкаў навучання, якія павінны адпавядаць мэтам навучання, асаблівасцям яго ўтрымання і навуковасці на ўзроўні навучэнцаў. У педагогіцы агульнапрынята, што метад навучання - гэта спосаб дзейнасці настаўніка і навучэнцаў па рашэнні дыдактычных задач.
Як паказвае практыка, настаўнік рэдка задумваецца над самім метадам, яго назвай. У залежнасці ад што стаіць задачы і ўтрымання матэрыялу ён прымяняе розныя формы рэалізацыі метаду (прыёмы): гутарку, аповяд, пазнавальныя задачы і г.д. Пры расработоўцы ўрока настаўнік кіруецца дапамогай па методыцы навучання свайму прадмету, метадычным дапаможнікам, метадычнай расработоўкай ўрока.
Такім чынам, аб'ект работы - правядзенне ўрока.
Прадмет работы - асаблівасці арганізацыі вывучэння блока «Гісторыя Беларусі ў паданнях, імёнах і падзеях».
Мэта работы – разгледзець асаблівасці арганізацыі вывучэння блока «Гісторыя Беларусі ў паданнях, імёнах і падзеях».
Мэта ўтварае задачы:
- разгледзець агульную характарыстыку правядзення навучання;
- вызначыць асаблівасці арганізацыі вывучэння блока «Гісторыя Беларусі ў паданнях, імёнах і падзеях».
РАЗДЗЕЛ 1 ПАНЯЦЦЕ АРГАНІЗАЦЫІ ВЫВУЧЭННЯ
1.1 Агульная характарыстыка арганізацыі вывучэння
Пасля абвяшчэння незалежнасці Рэспублікі Беларусь пачалося фарміраванне нацыянальнай канцэпцыі гістарычнай адукацыі. Яшчэ ўвосень 1990 года пры Навукова-даследчым інстытуце педагогікі па ініцыятыве Міністэрства асветы БССР быў створаны творчы навуковы калектыў на чале з доктарам гістарычных навук, прафесарам М. І. Бізуном, якому даручылі расработаваць асновы канцэпцыі школьнай гістарычнай адукацыі. Аўтары пры вызначэнні структуры школьнага курса прапанавалі кіравацца прынцыпамі адзінства айчыннай і сусветнай гісторыі, шматварыянтнасці праграм навучання і навучальных дапаможнікаў.
У вучэбных выданнях новага пакалення асаблівая ўвага надаецца поўнакаляроваму друку. Прымяняюцца каляровыя ілюстрацыйныя фарзацы, застаўкі (графічная выява перад падзелам падручніка), поўнакаляровая сігнатура старонак па раздзелах (каляровыя фонавыя палоскі кнігі, якія абазначаюць мяжы частак). Палепшаны апарат арыентоўкі (прадмова, змест, прадметныя і імянныя паказальнікі, рубрыкі). Для вылучэння асноўнага і дадатковага тэксту прымяняюцца знакі-сімвалы, каляровыя сцяжкі, каляровыя рамкі на асноўных высновах і формулах і іншыя афарміцельскія элементы.
Вывучэнне гісторыі ў агульнаадукацыйных установах арыентавана на асэнсаванне вучнямі гістарычнага вопыту, фарміраванне ў іх гістарычнага мыслення, выработоўку навыкаў сацыяльнага прагназавання, ўсведамленне гістарычнай адказнасці за сваю дзейнасць.
З 2015/2016 навучальнага года ў Беларусі назіраецца вяртанне да канцэнтрычнага прынцыпу вывучэння гісторыі.
Гістарычныя веды ў сістэме фарміравання светапогляду навучэнцаў гуляюць выключна важную ролю. Яны канцэнтруюць у сабе сацыяльны вопыт чалавецтва і неабходныя для правільнага разумення складаных і супярэчлівых падзей сучаснасці.
РАЗДЗЕЛ 2 АРГАНІЗАЦЫЯ ВЫВУЧЭННЯ БЛОКА «ГІСТОРЫЯ БЕЛАРУСІ Ў ПАДАННЯХ, ІМЁНАХ І ПАДЗЕЯХ»
2.1 Агульная характарыстыка арганізацыі вывучэння блока «Гісторыя Беларусі ў паданнях, імёнах і падзеях»
У выкладанні вучэбнага прадмета «Чалавек і свет» рэалізуюцца як агульныя, так і спецыяльныя прынцыпы (карэкцыйнай накіраванасці навучання, інтэнсіфікацыі маўленчай дзейнасці, камунікатыўнай накіраванасці, інтэнсіўнага развіцця ўспрымання, апоры на прадметна-практычную дзейнасць), так і спецыфічныя прынцыпы (краязнаўчы ці рэгіянальны, сезоннасці і экалагічнасці) [11].
У работэсе навучання вучэбнага прадмета «Чалавек і свет» выкарыстоўваюцца розныя формы маўлення: вусная, пісьмовая і жэставая. Назірання навучэнцаў у прыродзе і соцыуме абавязкова суправаджаюцца маўленчымі выказваньнямі ў славеснай альбо жэставай форме. Надаецца вялікая ўвага разуменню вусных і пісьмовых выказванняў. Падтрымліваюцца ініцыятыўныя жэставая пытанні, ацэнкі, паведамленні, каментары.
Авалоданне ведамі пра навакольны і сацыяльным свеце суправаджаецца развіццём сэнсарнай культуры, дзейнасці, актывізацыяй ўяўлення, развіццём уменняў здзяйсняць элементарныя лагічныя аперацыі (аналізаваць і сінтэзаваць, абагульняць і канкрэтызаваць, параўноўваць, класіфікаваць, ўсталёўваць прычынна-следчыя, мэтавыя і іншыя сувязі).
Навучанне вучэбным прадмеце «Чалавек і свет» вядзецца наглядна-практычнымі метадамі, уласцівымі сістэме натуральных навук. Дэманстрацыя-назіранне абавязкова суправаджаецца маўленчымі выказваньнямі, называнне словам альбо жэстам прадметаў, аб'ектаў, іх прыкмет, дзеянняў, спосабаў іх сувязі і ўзаемасувязі. У работэсе назіранняў на экскурсіях, шпацырах, падчас практычных работ забяспечваецца спалучае дзейнасць аналізатараў (паглядзець і памацаць, панюхаць і паспрабаваць, калі гэта магчыма, у адпаведнасці з якасцямі прадметаў).
ЗАКЛЮЧЭННЕ
Навукова абгрунтаваная тыпалогія урока закліканая дапамагчы настаўніку правільна намеціць спецыфічныя задачы чарговага ўрока, правільна ўжыць найлепшыя метады яго правядзення - бо метады і прыёмы навучання немагчыма расработаваць у адрыве ад структуры ўрока. У залежнасці ад тыпу ўрока змяняецца роль аднаго і таго ж прыёму, па-рознаму вырашаецца пытанне аб мэтазгоднасці яго прымянення.
Выбіраючы тып урока, настаўнік кіруецца месцам гэтага ўроку ў тэме, яго задачамі, асаблівасцямі ўтрымання новага матэрыялу, педагагічным задумай, узростам вучняў, іх ўменнямі і навыкамі. Тып урока залежыць таксама ад наяўных у школе сродкаў навучання, падрыхтаванасці настаўніка і іншых фактараў. Спалучэнне звёнаў навучання называецца структурай ўрока.
Аднак сярод метадыстаў няма адзінага меркавання ў пытанні, што лічыць асновай для выработоўкі класіфікацыі.
Адны лічаць асноўным прынцыпам для вызначэння тыпу ўрока змест вывучаемага матэрыялу, іншыя - метады і спосабы навучання, трэція - дыдактычныя адукацыйна-выхаваўчыя задачы, якія на ўроку выглядаюць як звёны работэсу навучання.
Апошні прынцып найбольш пераканаўчы. Большасць метадыстаў асновай для тыпалогіі урокаў прызнаюць звёны работэсу навучання.
Такім чынам, асноўнай формай вучэбна-выхаваўчай работы ў школе з'яўляецца ўрок. Ядром ўсёй падрыхтоўчай работы да правядзення ўрока з'яўляецца вызначэнне мэты. Выкананне разнастайных патрабаванняў да падрыхтоўкі і арганізацыі ўрока дапамагае правядзенню дзейсных і паўнавартасных урокаў. Разнастайнасць тыпаў урокаў не дапускае ператварэння сістэмы урокаў у шаблон. Разнастайнасць форм правядзення ўрокаў - адна з умоў развіцця ў вучняў цікавасці да гісторыі як да прадмета.
1 Абдулаев Э.Н. Школьные учебники истории как инструмент гражданской социализации: зарубежный опыт // Преподавание истории в школе. 2009. № 4. С. 18–21.
2 Антонович С. Петр Машеров. Мн., 1993.
3 Асветнікі зямлі Беларускай. Х – пачатак ХХ ст. Энцыклапедычны даведнік. Мн., 2001.
4 Бiч М.В. Гiсторыя Беларусi: канец XVIII ст. – 1917 г.: вучэб. дапам. для 8 кл. агульнаадукац. шк. / пад рэд. Я.М. Бабосава. 2-е выд. Мінск: Народная асвета, 2000. 288 с.
5 Бич М.О., Сидорцов В.Н., Фомин В.М. История Беларуси: ХХ век: учеб. пособие для 10–11 кл. сред. шк. / под ред. В.Н. Сидорцова. Минск: Народная асвета, 1992. 352 с.
6 Бордюгов Г.А., Бухараев В.М. Вчерашнее завтра: как «национальные истории» писались в СССР и как пишутся теперь. М.: АИРО-XXI, 2011. 247 с.
7 Бутрамееў У. Вялікія і славутыя людзі беларускай зямлі. Мн., 1995.
8 Вдовиченко, В.М. Человек и мир: учебное пособие для 3-го класса учреждений общего среднего образования с русским языком обучения / В.М. Вдовиченко, Т.А. Ковальчук. – Мн.: Адукацыя і выхаванне, 2012. – 144 с.
9 Верамейчык С.І. Міхал Клеафас Агінскі, 1765 – 1833: продкі, жыццё ў Залессі, нашчадкі (спроба храналогіі). Мн, 2008.
10 Гісторыя Беларусі ад старажытных часоў да канца XVIII ст.: вучэб. дапам. для 10 кл. агульнаадукац. шк. з бел. і рус. мовамі навучання / Г.В. Штыхаў [і інш]; пад рэд. М.С. Сташкевіча. Мінск: Народная асвета, 2002. 191 с.
11 Гісторыя Беларусі: канец XVIII ст. – 1999 г.: вучэб. дапам. для 11 кл. агульнаадукац. шк. з бел. і рус. мовамі навучання / І.Л. Качалаў [і інш.]; пад рэд. Я.К. Новіка. Мінск: Народная асвета, 2000. 206 с.
12 Гузенкова Т. История Беларуси: тактика этнополитического компромисса // Этнонациональные проблемы в учебниках по истории (на примере Украины, Беларуси и некоторых республик Российской Федерации) // Национальные истории в советском и постсоветском государствах. М.: Фонд Фридриха Науманна, АИРО-ХХ, 1999. С. 127–130.
13 Мая Радзіма – Беларусь: падручнік для 4 класа агульнаадукацыйных устаноў з беларускай рускай мовамі навучання/С.В. Тарасаў, і інш.; пад рэд. П.Ц. Петрыкава. – Мн.: Выд. цэнтр БДУ, 2007. – 120 с.
14 Национальные истории в советском и постсоветских государствах / под ред. К. Аймермахера, Г. Бордюгова; предисл. Ф. Бомсдорфа. 2-е изд., испр. и доп. М.: Фонд Фридриха Науманна, АИРО-ХХ, 2003. 432 с.
15 Национальные истории в советском и постсоветском государствах / под ред. К. Аймермахера, Г. Бордюгова. М.: Фонд Фридриха Науманна, АИРО-ХХ, 1999. 445 с.
16 Национальные истории на постсоветском пространстве – ІІ. Десять лет спустя / под ред. Ф. Бомсдорфа и Г. Бордюгова. М.: Фонд Фридриха Науманна, АИРО-ХХI, 2010. 372 с.
17 Освещение общей истории России и постсоветских стран в школьных учебниках истории новых независимых государств / Д.Я. Бондаренко [и др.]; ред. А.А. Данилов, А.В. Филиппов. М., 2009.
18 Освещение общей истории России и постсоветских стран в школьных учебниках истории новых независимых государств // Преподавание истории в школе. 2010. № 2. С. 76–78.
19 Сикевич З.В. История Белоруссии в интерпретации учебников для средней школы (аналитическое исследование). 2006а. URL: http://img.rosbalt.ru/doc/File/ sikevich_brest_2.doc#sthash.6B4hjGgY.dpuf
20 Сикевич З.В. История Украины в интерпретации украинских учебников для средних школ // «Ливадийский клуб». 2006б. URL: http://www.livadia-club.com/pages_174/index.html
21 Ферро М. Как рассказывают историю детям в разных странах мира. М.: Высшая школа, 1992. 351 с.
22 Штыхов Г.В., Темушев С.Н., Ракуть В.В. История Беларуси с древнейших времен до середины XIII в.: учеб. пособие для 6 кл. общеобразоват. учреждений с рус. яз. обучения / под ред. Г.В. Штыхова, Ю.Н. Бохана; пер. с белорус. яз. Л.Г. Киселевой. Минск: Изд. центр БГУ, 2009. 143 с.
